آفتاب آمد دلیل آفتاب

صبح است و دست‌های بلندِ نور، لای گیسوان درخت‌ها.

نجوای خاک، کنار صورتِ برگ، شبنمِ دلتنگی‌های عاشقانه‌اش را می‌بوسد.

باز صبح است.

صبح است و دست‌ِ لرزان حیات در دست محکم خدا فشرده می‌شود.

صبح است و دل تاریکی، چُنان دلِ بی‌تاب من، شکافته شده.

صبح است و شب همچو من...

ساکت و دور...

صبور.