اما دلهای من و تو،
یک جایی از این روزگار را،
روزهایی از این روزگار را، نقاشی کرد؛
سرخ و ارغوانی و زرد.
همچون نقشِ مهر تو بر تاب گیسویم
سرخ و ارغوانی و زرد...
همچون شعری مختصر از هزاران،