زیر گنبد کبود
چهارشنبه, ۲۰ مهر ۱۴۰۱، ۱۰:۳۶ ب.ظ
یکی نبود، بعدش بود.
یکی بود که بود، که قشنگ بود، دلبر بود.
یکی بود که بلد بود...
یکی بود که می‌دید...
یکی بود که می‌شنید...
یکی بود که سوای همه‌ی عالم بود.
بعدش دیگه نبود.
بعدش همش غم بود، ماتم بود، دلِ تنگ بود.
کاشکی همه دنیا نبود ولی اون بود...
کاشکی مال من بود.
