بی تو

من دنیا را بی‌تو نخواسته بودم. هیچ چیز نخواسته بودم.

من بی‌تو شبیه چای شیرین یخ‌کرده‌ام.

من بی‌تو شبیه ایستگاه قطاری‌ام که غمِ مسافر جامانده‌‌ای را به دل می‌کشد.

من بی‌تو شبیه نوزاد مرده به دنیا آمده‌ام.

من بی‌تو شبیه آسمان بُغ کرده‌ام.

من باران نباریده‌ام،

جاده‌ی نپیموده‌ام،

جوانه‌ی نروییده‌ام،

خورشید سرمازده‌ام.

از چه قلبم را از سینه کندم؟

 

من، بی‌ تو، من را چه کنم؟